URTEAN ZEHARREKO XXIX. DOMEKEA /C
Ex 17, 8-13
Sal 120
2Tm 3, 14—4, 2
Lk 18, 1-8
HITZALDIA
Senideok: gaurko irakurgaiak arretaz entzun badoguz konturatuko ginan argitu gura daben gaiaz. Zer azpimarratu deuskue? Otoitza. Zer eskatu deusku Jesusek Ebanjelioan? Eten barik egin daigula otoitz.
Batek baino gehiagok esango leuke eta esango dau berak egunero egiten dauala otoitz, berea etenbako otoitza dala. Beteten dauala, ba, Jesusek eskatzen dauana.
Bai, senideok. Hori horrela da. Baina ez ete daukagu zer ikasirik otoitzaren inguruan? Pozik egon geintekez egiten dogula-ta otoitz? Gure otoitza Jainkoak gura dauan langoa ete da? Badirudi gaurkoan behartsuaren otoitz eskalea azpimarratzen dala. Eta holangoxea izaten da gehienetan gure otoitza. Baina aztertu daiguzan apur bat irakurgaiak; hurreratu gaitezan euretara argi bila, gure akatsak argitara atarako dabezanaren bildur barik.
Paulok bere ikasle Timoteori egiten deutson oharpena geuretzako hartuko bagendu, zelan sentituko ginateke? Gure sinismenak, Idazti Deunetan oinarrituta, irakasten lagundu behar deusku, egia argitzen, zuzentzen eta zuzentasunean hezten... Eta honela amaitzen dau gaurkoan: ekin egoki danean eta ez danean; gogor egin, estu hartu, eskatu pazientzia handiz eta irakatsi nahiez. Hauxe da, senideok, Jainkoak gugandik itxaroten dauana. Holan ulertzen dogu gure kristau eginkizuna?
Lehenengo irakurgaitik beste hauxe atara geike. Gure ibilbidean oztopoak aurkituko doguz, Jainkoaren Herriak Agindu Lurrean sartzerakoan oztopoak eta arerioak aurkitu ebazan lez. Han ikusten dogu batzuk (Josue buru dala) ekin egin behar izango deutsola arerioari; beste batzuk (Moises) otoitzean jardun behar izango dabela; eta beste batzuk (Aaron eta Jur) otoitzean diharduanari ere lagundu egin behar izango deutsoela.
Neketsua da ibilbidea; eta otoitzaren laguntza behar dau. Baina baita otoitza bera ere neketsua da, eta, laguntzaile barik, moteldu eta isildu egiten da: agortu.
Holantxe ulertu daiguzan, ba, senideok, gure kristau eginkizuna eta otoitza: ez Jainkoak gauzak erraztuko baleuskuz lez, beragaz batera egingo bagenduz lez baino: berak bultzatzen gaitu gure ingurua argitzera, sinismen argitasunaz; gure bizitza eta ondokoenak zuzentzera. Bai, senideok: gure ondokoenak ere bai. Eta ez da erreza, geureagaz ere nahikoa dogula uste dogulako, eta besteagana heltzeko ez garala nor.
Horretarako ez bada otoitza, Jainkoak gugandik itxaroten dauana bultzatzeko ez bada otoitza, beste zertarako izango da? Osasuna eskatzeko? Inork eraso barik, baketsu bizi izan gaitezala geure ondasunen atseginean, eskatzeko? Ez da hori, senideok, Jesusek ebanjelioan agertu deuskuna. Ebangelioko alarguna gure artean sufritzen daben guztien eredu da. Eta gu ezin geintekez inoren begirunerik ez eukan epailearen antzeko izan, sufritzen dabenen alde urteten daben zintzoetarikoak baino. Otoitzak esango deusku eginkizun gatx horretan ez gagozala bakarrik, Jainkoa geugaz dagoala, eta zuzenbidea egingo dauala.