JAUNAREN ZERURATZE DOMEKEA /B
HITZALDIA
Senideok: gaurko Liturgian Jesus Jaunaren Igokundea edo Zeruratzea ospatzen dogu. Igokundea edo Zeruratzea esatean, gorantza begiratzen dogu, zerua goian balego lez, hori lehengo kosmobisinoa edo mundua ulertzeko lehengo erea dala konturatu barik. Baina gaur egun ulertu geikela, uste dot, leku alderdi berbok (goia, behea, eskumaldea, ezkerraldea, iparra, hegoa eta abar) ezer gitxi iragarten dabela ludi edo lurbira honetatik Unibertso zabalera urten ezkero. Han, zeri esango geuskio goia, edo behea, edo aurrekaldea…?
Gaur euki geiken ikuspegi barri honetatik, ba, Jesus Jaunaren zeruratzea txarto ulertu izan dogula esan behar dogu, eta, txarto ulertu izan dogulako, gugan eragin txikia izan dauala, edo eraginik ez dauala izan, autortu behar dogu. Ez gara heldu Lukas ebanjelariak esan gura deuskuna ulertzera, hau esatean: "Gorantz igon eban Jesusek hareen begi aurrean, hodei batek begietatik ezkutatu eutsen arte", eta Jesusen aintza goian, hodei artean-edo balego lez hartu dogu.
Hori alde batera itzi eta Jesusen despedidako hitzak hartuko bagenduz, beste zeozer ulertuko geuke, eta eraginik ere izango leuke gure eguneroko bizitzan, gora begira gelditzeak emon ez deuskuna, eta emongo ere ez.
«Zerura igon aurretik —dinosku Lukasek, Apostoluen Eginak Liburuaren hasieran— Espiritu Santuaren eraginez aginduak emon eutsezan Berak aukeratutako apostoluei… “Ez alde Jerusalemdik. Zagoze han Nik Aitaren partetik egin deutsuedan agintzariaren zain. Joanek urez bateatu eban; baina zuek Espiritu Santuaz izango zaree bateatuak egun gitxi barru”».
Hau da: Jesusegaz egindako denpora guztia gitxi izan da haren barri eukiteko, ha ulertzeko eta harek euren esku izten dauana garatu ahal izateko. Espirituaren beharra dauke. Espirituarekin bateatuak izan daitezanean Jesusen lekuko eta autorle izango dira inguru guztietan.
Senideok: gaur ospatzen dogun jaiaren esangureak gure bizitzan eragina izan daiala gura badogu, Jaunaren Espirituaz bateatuak izan behar dogu, eta haren eraginaz gure eguneroko bizitzan haren autorle garala ikusi behar dogu.
Espiritu hori geure barruan dogu, sakonean, eta han sartzen ikasi ezik, azaletik bizi izango gara, eta azalekoak izango gara. Ez dozue uste Jesusen autorle izatea barik, gure hil ondorengo saria bilatu izan dogula? Sakonetik bizi izatea da hori, ala norbere buruagan baino ez pentsatzea?
Gaur Komunikabideen jardunaldia ere badogu. Konturatzen gara inoiz baino barri-emoile eta komunikabide gehiago doguzala? Baina, zelan darabilguz? Alkar hezteko, alkar aberasteko eta alkarri laguntzeko darabilguz, ala ahalik eta etekinik handiena eta bizkorrena lortzeko?
Senideok: gure sinismena eraginkorra izan dakigula gura badogu, sakoneratzen ikasi behar izango dogu: otoitzari eta ebanjelioari garrantzi handiagoa emon behar izango deutsegu, eta halantxe garala gure inguruan Jesus Jaunaren autorle sumau behar izango dogu. Bestela, zerura begira geldituko gara.
(Edo… )
Zer sumatzen dogu, senideok, Jesus Aitagana joatean? Umezurtz geratzen garala? Gureak egin dauala? Gure uste guztiak pikutara joan dirala? Hobe izango litzatekela beragana hurreratu ez bagina, edo ezagutu ez bagendu, orain bera barik gelditzen garala-ta? Behar bada, hori guztihori eta gehiago ere bai. Baina zuzena ete da hori sumatzea? Aztertu daigun apur bat.
Umetxo batentzat ama galtzea hori guztihori izan daiteke. Baina gu ez gara umeak, ezta? Ala sinismen mailan bai, beste gauza danetan heldutasunera heldu bagara ere? Behar bada. Eta horretan geuk, abadeok, astindu behar izango geuke gure bularra "mea culpa" autortuz. Sinistunaren eta eleiztarraren ia ardura guztiak geuk eskuratu doguzalako, eleiztarra arduragabekerian itziz. Baina hori ere ez da egia osoa. Aspaldi danik (abadeen urritasuna sumatzen hasi aurretik, Eleizbarrutiko Batzar Nagusiaren ondorio lez) Eleizea guztion artean eta ardurakidetasunean eraikiko gendula esaten gendun. Geure berbea emon gendun eta parrokia gehienak hasi ziran kontseiluak eratzen, liturgiarako eta katekesirako taldeak eratzen eta indartzen, eta eleizako ardura asko jarri ziran laikoen eskuetan, leku batzuetan "abadeari andrek agintzen deutsoe" esateraino. Eta baita abadegoaren urritzeari usain hartuz hainbat lekutan abade bako eleizkizunak egiteari ekin jakon, eleiztar askok, mespresuz, andren mezak deitzen bazituen ere.
Hau da: Jesusek umezurtz ez zitula itziko agindu eutsen ikasleei, eta komeni zala bera joatea, bestela ez ebela-ta Espirituaren barri izango. Zertaz ziharduan, ba? Ba heldu zala unea erakutsi gura izan eutsen: heldu zala euren ordua. Maisuaren inguruan ikasitako guztia gauzatzen hasteko ordua; guzti horren autorle, edo testigu izateko ordua; autorletza edo testigutza hori inguru guztietara zabaltzeko ordua: ardurak hartzeko ordua. Eta bultzatzaile, laguntzaile, eragile Espiritu santua.
Ez eben egingo Maisuak berak egiten eban lez, baina haren antzera egiten ahaleginduko ziran, euren erara egin arren. Eta arazo larriak zelan sortu, halan erantzuten ahaleginduko ziran, Maisuaren esanetara. Ze dinamikatan? Alkartu, otoitz egin, barau eginez Espirituari deituz eta erantzun bateratsu bat bultzatuz.
Gatozan gure gaurko egoerara. Zein litzateke Jesusen gogoko jokabide? Abade barik gelditzen garala-ta, atsekabez, negar egitea? Dana bertan behera laga eta auzora ihes egitea? Ala alkartu eta, otoizgiroan, Jainkoari aukera hau eskertzea?
Bada ordua, senideok, abade urritasunez bada ere. Behartuak gagoz. Aurrera jarraitu gura badogu, sinismena eta eleiztartasuna aintzat hartzen badoguz, lanean jarri behar dogu. Bakotxak dakiguna alkarren zerbitzuan jarten, Jesukristoren testigu gaur eta hemen izaten, eta haren barri gure berbeaz eta bizitza jokabideaz eta sinismena ospatzeaz emoten.
Heldu da geure ordua. Emon daiguzan eskerrak. Zelan? Lehenengo ta behin, alkartuz: otoitzerako, Jainkoa goresteko eta gure arteko hartu-emonak eta alkarren ardurea sendotzeko, Jainkoak guri deuskun maitasunaren testigu izateko. Baita Jesus Jaunaren bizitzaz, hitzaz eta ereduez jabetzeko ere, Jainkoaren hitza entzunez, eta Gurejauna gure artean bananduz; eta gure arteko, auzoko eta herriko behartsuei leguntzeko. Horretarako behar gaitu Jainkoak eta emoten deusku bere Espiritutik eta alkarrenganatzen gaitu bere deiez.
OTOITZA
Jesus Jauna: zure
zeruratzean
eginkizun bat jarten
deuskuzu eskuetan,
eta, bete ahal izateko,
Espiritu santua agintzen.
Bai dozula gugan ustea,
Jauna!
Eta guk beste gauza
batzuetan dogu burua:
gure artean handiena nor
dan,
edo zure erreinuan
lehenengoa nor ete,
edo beste zenbat
mundukeriatan, Jauna!
Gure egunotan
Jainko-egarririk ez dagoalako,
edo azaleko gauzetan galdu
garalako…
Jantzi gaizuz zeure
Espirituaz,
gizaki barri, bake-zale
eta solidario izateko.
Errespetatu daigula gure ingurua
eta zaindu;
ondasunen banantze zuzena
bultzatu daigula;
etorkinen harrera oneko
izan gaitezala
eta behartsuaren ondoan
egon gaitezala.