ABENDUALDIKO III. DOMEKEA /C
Hitzaldia
Abendualdiko 3. domeka honetako mezua poztu gaitezala da; eta emoten deuskun arrazoia, Jainkoa hurrean dala.
Pozik gagoz, senideok? Eta gure pozaren iturria Jainkoaren hurtasuna da? Zenbat bider autortu behar dogun ezetz: ez gagoz pozik; eta gitxiago da gure pozaren iturria Jainkoaren hurtasuna. Orduan? guzurretan dihardugu, ala badago beste arrazoirik? Hauxe azken hau uste dot nik.
Jainkoagazko gure hartu-emonak ez dira (ez deuskue-eta holan irakatsi) konfiantzazkoak, maitatu batek bere maiteagaz daukazan hartu-emonak lez. Jainkoak dana eta danean ikusten dauala, eta txarkeria zigortu egiten dauala eta ez dogula txarkeriarik egin behar… irakatsi deuskue. Eta, zer zan txarkeria? Legea edo Arauak edo Esanak urratzea edo ez betetea; baina ez Jainkoaren "argitasunetik", irribarretik, ihes egitea, eta hagaitik ilunpetan edo tristuran jaustea.
Eta hauxe da Joan Bateatzaileak zabaltzen eta Jesusek zabalduko dauan mezuen arteko aldea: Bateatzaileak Jainko zigortzailea iragarten dau; haren zigorrari ihes egitea dagokigu; horretarako txarkeriatik aldentzea eta gure bizitzan on eginak ereitea dagokigu. Hortixik harengana hurreratzen ziranen galderak: guk zer egin behar dogu?
Jesusek, alderantziz, beste mezu bat zabaltzen dau. Baina inork ez dau onartuko, edo ulertuko, antza; edo ez dau ulertu gura izango, hori ez dalako Jainkoaren irudi benetakoa, edo ordura arte ezaguna dana. Jesusek iragarten dauan Jainkoa erabili (manipulatu) ezina da: gizaki oro maite dauana; danak dira-eta bere seme-alaba. Zigortu ezin daikena da: maitasuna dalako. Dana parkatzen dauana da: parkamena dalako.
Jainko hau ez dago gugandik urrun, geure artean baino. Horrexegaitik ez dauka inondik etorri beharrik, ez ezer emon beharrik, gu beragan garalako; haren biziak badihardualako gugan. Baina…
Ze zentzun dabe, orduan, gure zatoz, Jauna! oihuek? Horen esangurea inondik etorri behar dauala bada, ez dabe ezelango zentzurik. Ondo ulertu ezkero, geure burua itxartzeko, Jainkoa geure ondoan sumatzeko eta, Jesusegaz batera, Jainkoagan Aita-Ama aurkitzeko eta haregaz konfiantzazko hartu-emonak eukiteko.
Baina Jainko hori ezin erabili geike inor bildurtzeko, ez eta geure burua engainatzeko ere. Eta bai izango dogula poz-iturri maitatuak garala sumatuko dogulako.
Geuretuko ete dogu Jesusek iragarten deuskun Jainkoa, ala, nahiago izanik erabili daiteken Jainkoa, lehengotan jarraituko dogu, alperreko deiak eta eskariak egiten?
OTOITZA
Gure artean jaioko zara, Jauna, jaio
gure poz eta alaitasun iturri izateko,
eta, zure jaiotza gertatzen barik,
ondasunak pilatzen eta kontsumitzen aurkitzen gaituzu.
Ez dogu ulertu, Jauna, gure poz-iturria
senidearen poza bilatzean eta, daukaguna,
haregaz partekatzean aurkituko dogula.
Atara gaizuz ondasunak pilatu gura izatetik,
ase-ezineko kontsumokeriatik,
behartsuari atea ixtetik,
gure zoriona inoren atsekabean oinarritzetik.
Emoiguzu pobretasun bihotza,
atsekabetuaz errukitzen jakitea,
hondoa jota dagoana jasoten ahalegintzea,
zeugandiko pozaren testigu eta apostolu izatea.
—Amen.