ERRAMU DOMEKEA /A-B-C
HOMILIA
Senideok: Jerusalenen Jaunaren sartzea ospatu dogu ospe handiz eta alaitasunez. Eta ondorioa heriotza zigorra, nekaldia eta kurutzean josia izatea izan dira, mundu honetako ahaltsuen indarpean.
Zein argi ikusi geiken liturgia honetan munduan daukagun gizakion arteko zatiketea, eta ahaltsuek apalen eta pobreen gain erabilten daben (dogun?) gogorkeria, zigorra eta zuzengabekeria!
Jainko Aitari zintzotasunez erantzutearren, erlijio-agintariek, agintari politikoen aurrean salatzen dabe Jesus, eta heriotzara zigortuazoten.
Gure inguruan, bai erlijioaren eta baita beste eretako ahaltsuen bidebakokeria asko eta asko salatzen daben guztien irudi dogu Jesus. Eta atara geike irakatsirik haren jokabidetik.
Senideok: Jainkoari zintzotasunez erantzun gura deutsagunok, Jesusi jarraituz, gure inguruan dagozan bidebakokeriak ikusteko zabaldu behar doguz begiak; hareik salatzeko jaso behar dogu ahotsa, eta alkartu behar dogu bidebakokeriak salatzeko alkartzen diran guztiekaz, ez ideologia batek edo bestek bultzatuta, Jesus Jaunaren irakatsiak eta bere Espirituak bultzatuta baino.
Izan daigun gogoan: Jesusek bere bizia emon egingo dau. Hauxe da Jainkoaren Espirituak egiten dauana: bizia emon, ez kendu…, ezeren izenean.
Horretarako… parkatzen ikasi beharra dago: «Aita, parkatu eiezu, ez dakie-ta zer egiten daben».
Eta zein gatx egiten jakun kalterik jasan badogu kaltegileari parkamena luzatzea! Geure burua gitxiagotzea litzatekela uste dogu; kalte eginari kalte egiteaz erantzun behar jakola uste dogu.
Jesusen bihotzean ez dago gorrotorik; ez dago inor gaitzesteko gogorik, maitasuna baino; gaizkilea bera ere salbatzeko gogoa baino; Jainkoari zintzo erantzuteko erabagi sendoa baino… Eta parkatu egin daike. Eta inork ez dau esango ahula edo mekoa danik Jesus keinu zoragarri honetan: «Aita, parkatu eiezu, ez dakie-ta zer egiten daben»…
Zer daukagu bihotzean, senideok, batez ere inogandik kalterik hartu dogunok? Jesus geugaitik hil dala onartzen badogu eta sinisten, zerau eskatuko deutsogu: askatu gaizala gorroto era guztietatik; sartu gaizala maitasun bideetan, eta, parkatzeko gauza izanez, eraiki ahal izan daigula alkar onartzen dakian gizarte baketsu bat. Aprobetxatu daiguzan egunok hausnartzeko eta otoitz egiteko.