URTEAN ZEHARREKO XXII. DOMEKEA —C—
Eklo
3, 19-21. 30-31
Sal 67
Hb 12, 18-19.22-24a
Lk 14, 1.7-14
HOMILIA
Senideok: gaurko Liturgiako Irakurgaiek gure bizitzako kontraesan handi baten aurrean jarri geinkeez. Begira: umetxo batek, gaisoak edo ahulak, edo ezinduak…, behartsu edo apal-txiki ikusten dogunak, beragana erakarten gaitu, eta laztan bat edo zelan-halango laguntza edo babesa luzatzen deutsagu.
Baina hori egiten dogunotatik batek berak ere ez dogu indarge, edo apal, edo behartsu izan gura. Bildur deutsegu holango egoerei, besteek jan edo iruntzi edo birrindu egingo gaituelakoan.
Eta gure, bakotxaren, erantzuna handikeria bilatzea izaten da. Geure burua ontzat daukagu (txikien alde egingo geukela-ta), baina gure ingurukoak bihozgabetzat daukaguz (gure txikitasunean birrindu egin geinkeezala uste izanez).
Gaurko irakurgaiek, senideok, apaltasunera, txikitasunera eta benetako jakintzara egiten deuskue dei. Hurreratuko ete gara arretaz euretara? Eta egingo ete dogu ahalegin txikitxo bat benetako txikitasuna edo apaltasuna ulertzeko, eta haretara egokitzeko gure jokabidea?
Eskuzabala baino maiteagoa dala apal jokatzen dauana, esan deusku lehenengo irakurgaiak, eta Jainkoak bere errukiak apalei iragarten deutsezala. Beste hauxe ere bai, ez daigun ahaztu: ez gaitezala hurreratu hain bizkor guzurtiaren zauria osatzera, osakuntza bako landara gaiztoaren kimua da-ta.
Hebertarrei egindako gutunean Jainkoaren handitasuna zelan agertu eta hurreratu jakun esan deusku: astrapalotsean barik, Jesusen apaltasunean.
Eta begira: ebanjelioko koadroak jarten deuskuz begi-bistan gure handikeria jokabideak: lehenengoak izan gura dogu han-hor-hemen eta beti.
Eta, zer da apaltasunez jokatzea? Goazen Jesusengana. Apala, arazorik ez izatearren bere lekuan isil-isilik geratzea dala uste badogu, erratu makala gurea! Jesusek salatu egiten dau-ta mahaikideen jokabide norberekoia; eta ez dau hareen artean lagun askorik irabaziko bere salapenaz.
Senideok: gure barruan sumatzen doguna, eta egiaz eta benetan gura dogun jokerea azaleratzeko gauza izan behar dogu; eta ondorioak sufritzen dabezanen ondoan egoten, eurentzat Jainko handiaren laguntasun izan gaitezan.